Het is alweer weken na onze nachtwandeling de berg op en ik zal je daar niet al te veel over vertellen, want het was alles behalve veilig in het donker. Maar zonder pad is het ons toch gelukt om bij de top te komen (zonder echte verwondingen). We hadden eventjes kunnen genieten van de zonsopkomst, maar door alle mist konden we hem jammer genoeg niet helemaal zien. Het uitzicht in het licht was wel echt prachtig, dus dat was dan weer een goedmakertje. Berg af hadden we weer het pad niet gevonden/gevolgd dus we zijn door alle struiken, bosjes en rotsen gewurmd om weer beneden te kunnen komen. Super avontuurlijk en mooi, dus het was de schrammen, sneden en blauwe plekken waard. Maar het zal wel weer even duren voordat ik die wandeling weer ga doen.

Ik had vorige week echt zo'n mooie wandeling gemaakt met Bent. Met onderweg een stuk of 4 super mooie watervallen die zo uit een sprookje hadden kunnen komen. Dus we waren bij elke waterval minimaal een half uur gaan zitten om van het moment te genieten. Natuurlijk waren we net de laatste kilometer het pad kwijt, dus mochten we de kliff op klimmen. De Noorwegen avonturen hadden geholpen, want zo kon ik Bent een veilig pad aangeven om omhoog te komen.

Maandag was mijn tweede townday en nadat twee britse studenten niet waren uitgestapt en 50 km verderop zaten richting kruger (in niet echt een van de veiligste plekken van mijn provincie) konden we rond half 9 eindelijk weer richting huis in het pikke donker. Helaas hebben we toen een ezel aangereden (crying face) die ineens de weg over wou rennen. De auto was links voor best total los en er zat een grote deuk in de passagiersportier, maar wij waren allemaal ongedeerd en gelukkig was de ezel in 1 klap dood. Het was vooral schrikken. En op dat soort momenten merk je waarom de mensen in Zuid-Afrika het niet fijn vinden om 's nachts te rijden, met al die gaten in de weg en loslopende/wilde dieren. De auto reed nog en we zijn veilig thuis aangekomen, terwijl de andere auto van bushcamp voor ons ging rijden voor het licht.

De afgelopen dagen bleef de bushbaby, die we na de stor van een paar weken gelden hadden gevonden, bij Janice logeren en die is zo schattig. We blijven er over het algemeen vanaf, behalve Janice die hem soms nog melk geeft en verder verzorgt. Maar soms wil hij even komen socialiseren, dus eergisteren klom hij via mijn been en shirt op mijn schouder. Ik schrok met echt rot, maar hij is zooooo schattig! Hij ging een nestje maken tussen mijn haren (hahahaha) en viel daar in slaap en daarna in mijn hand. Het was echt één van de momenten in mijn leven dat ik me het gelukkigst voelde.*

Ik ga nu weer kijken of ik er een paar foto's op kan zetten, na mijn nachtwandeling met Jordy heb ik zoveel gespot (gecko, shovel snouted snake, de huid van een grote pofadder, skinks (kleine hagedisachtigen), grote kameleon en een stekelvaker).

Xx Suus

*Bushbabies kunnen opgevoed worden door mensen nadat ze in de natuur zijn gevonden zonder moeder en worden over het algemeen altijd weer opgenomen in de roep als ze volwassen zijn. Hij begint zelf al te jagen op motten en sprinkhanen en hoeft al bijna geen melk meer. Dus ik hoop dat we hem nog binnen mijn komende 5 maanden kunnen terugzetten in de natuur.