Time flies when you're having fun
En zo zit ik hier alweer 2,5 maand. Internet was de afgelopen weken heel slecht dus daardoor kon ik niet echt iets nieuws hierop zetten. De weken hier vliegen voorbij, met eens in de twee weken een halve dag vrijheid in de stad en twee keer in de week een lekkere braai. Twee weken geleden gingen we voor het eerst en waarschijnlijk ook voor het laatst naar een meeting met een paar andere reservaten bij Mogalakwena (waar Anne een vriendin van school haar stage loopt), waardoor we eens een keertje verder weg gingen en onderweg hebben we echt van alles gezien! :D We zagen: struisvogels, impala’s, Kudu’s, Gemsbokken, Elands (niet onze elanden), sabels, bavianen, samango’s en een paar vogels die je ook in de Lion King ziet. De terugweg was een van de banden geklapt, door de o zo mooie ‘’weg’’ (zand met heel veel gaten erin en stenen erop) die we moesten nemen, dus we waren gestrand bij een tankstation. Waar ik eindelijk een ijsje kon eten!! En we bij het ‘’slaghuis’’ Kudu vlees hebben gehaald, want je moet hier natuurlijk wel een beetje cultuur opsnuiven.
We hebben hier één brutale aap, genaamd Steve, die graag een kijkje komt nemen in ons huis. Hij is samen met de bavianen ook de reden waarom we niet buiten mogen eten als er apen zijn. Ik stond van de week in de keuken en ineens hoorde ik gerommel in de woonkamer. Toen ik ging kijken zat Steve me aan te kijken met eten in zijn mond. Ik als held op sokken wist natuurlijk even niet meer wat ik moest doen dus ging roepen ‘’Lilyy, Steve is inside!! What should we dooo!!!!”. Na 5 minuten en hij die verschillende kamers in rende kregen we hem eindelijk buiten. Wij alles natuurlijk checken hoe hij binnen is gekomen. En wat blijkt, hij weet nu hoe hij de deur moet openen, dus daar moet een extra slot op. Voor de rest was er deze maandag een iets te nieuwsgierige bruine hyena, die toch wel heel dicht bij kwam. De groep is twee keer gaan kijken, maar ik bleef toch liever veilig binnen omdat we niet zeker wisten toen of het de gevaarlijke of de onschuldige was. Dus nu heb ik wel een beetje spijt, maar wie weet komt hij nog een keer langs in de komende maanden.
Papa en mama komen deze maandag al, dus daar heb ik best wel zin in. Vooral omdat we naar Kruger gaan!!!! Ik hoop zo erg dat we een leeuw gaan zien en anders is er nog een tweede poging, omdat mijn reis met Yv nu officieel is dus dan ga ik weer naar Kruger. :D
De brokkenpiloot heeft het trouwens wel weer voor elkaar gekregen. :P In het o zo gevaarlijke Afrika, werd ik vorige week verwond door hete olie tijdens het koken. :P *Er is niks meer mis met mijn hand. No worries!
Xx Suus
Zonsopkomst, towndays en bushbabies
Het is alweer weken na onze nachtwandeling de berg op en ik zal je daar niet al te veel over vertellen, want het was alles behalve veilig in het donker. Maar zonder pad is het ons toch gelukt om bij de top te komen (zonder echte verwondingen). We hadden eventjes kunnen genieten van de zonsopkomst, maar door alle mist konden we hem jammer genoeg niet helemaal zien. Het uitzicht in het licht was wel echt prachtig, dus dat was dan weer een goedmakertje. Berg af hadden we weer het pad niet gevonden/gevolgd dus we zijn door alle struiken, bosjes en rotsen gewurmd om weer beneden te kunnen komen. Super avontuurlijk en mooi, dus het was de schrammen, sneden en blauwe plekken waard. Maar het zal wel weer even duren voordat ik die wandeling weer ga doen.
Ik had vorige week echt zo'n mooie wandeling gemaakt met Bent. Met onderweg een stuk of 4 super mooie watervallen die zo uit een sprookje hadden kunnen komen. Dus we waren bij elke waterval minimaal een half uur gaan zitten om van het moment te genieten. Natuurlijk waren we net de laatste kilometer het pad kwijt, dus mochten we de kliff op klimmen. De Noorwegen avonturen hadden geholpen, want zo kon ik Bent een veilig pad aangeven om omhoog te komen.
Maandag was mijn tweede townday en nadat twee britse studenten niet waren uitgestapt en 50 km verderop zaten richting kruger (in niet echt een van de veiligste plekken van mijn provincie) konden we rond half 9 eindelijk weer richting huis in het pikke donker. Helaas hebben we toen een ezel aangereden (crying face) die ineens de weg over wou rennen. De auto was links voor best total los en er zat een grote deuk in de passagiersportier, maar wij waren allemaal ongedeerd en gelukkig was de ezel in 1 klap dood. Het was vooral schrikken. En op dat soort momenten merk je waarom de mensen in Zuid-Afrika het niet fijn vinden om 's nachts te rijden, met al die gaten in de weg en loslopende/wilde dieren. De auto reed nog en we zijn veilig thuis aangekomen, terwijl de andere auto van bushcamp voor ons ging rijden voor het licht.
De afgelopen dagen bleef de bushbaby, die we na de stor van een paar weken gelden hadden gevonden, bij Janice logeren en die is zo schattig. We blijven er over het algemeen vanaf, behalve Janice die hem soms nog melk geeft en verder verzorgt. Maar soms wil hij even komen socialiseren, dus eergisteren klom hij via mijn been en shirt op mijn schouder. Ik schrok met echt rot, maar hij is zooooo schattig! Hij ging een nestje maken tussen mijn haren (hahahaha) en viel daar in slaap en daarna in mijn hand. Het was echt één van de momenten in mijn leven dat ik me het gelukkigst voelde.*
Ik ga nu weer kijken of ik er een paar foto's op kan zetten, na mijn nachtwandeling met Jordy heb ik zoveel gespot (gecko, shovel snouted snake, de huid van een grote pofadder, skinks (kleine hagedisachtigen), grote kameleon en een stekelvaker).
Xx Suus
*Bushbabies kunnen opgevoed worden door mensen nadat ze in de natuur zijn gevonden zonder moeder en worden over het algemeen altijd weer opgenomen in de roep als ze volwassen zijn. Hij begint zelf al te jagen op motten en sprinkhanen en hoeft al bijna geen melk meer. Dus ik hoop dat we hem nog binnen mijn komende 5 maanden kunnen terugzetten in de natuur.
Regen, Zonneschijn en veel wandelen
En dan is het alweer het einde van week drie van mijn stage. Vorige week heeft het eigenlijk de hele week geregend, waardoor we met zijn allen opgesloten zaten in ‘’The Barn’’ met zo nu en dan stroom en hele slechte wifi. Dus met bronnen zoeken heb ik het een beetje opgegeven voor mijn verslag, meer dan mijn Dropbox map gaat er niet komen.
Maandag had ik mijn allereerste Townday en je merkt wel heel erg dat je niet in Europa zit. Er zit niet echt een logica in de gebouwen of straten of oversteekplaatsen. Dus het is veel over straat rennen voor auto’s die hopelijk voor je stoppen, maar er zijn in de supermarkt en winkels gelukkig redelijk wat dingen die ik herken. Op straat heb ik in een of andere buitenwijk ver van de bewoonde wereld langs de weg allemaal fruit gekocht van een vrouwtje wat echt super goedkoop was en lekker. Een bus/taxi- chauffeur ging toen we langs de weg liepen naar ons toeteren en toen we keken stak hij zijn middelvinger op. We vroegen ons heel erg af of het kwam omdat we blank waren, maar dat zullen we nooit weten. :P De rest van de mensen die we hier tegenkomen zijn wel allemaal heel vriendelijk.
Voor de rest is het zoals de titel al zegt heel veel wandelen en dat is hier zo geweldig! Als je op de top van een van de bergen komt kan je in de wijde omtrek geen bewoonde wereld zien. It’s so pretty! Ze doen hier niet echt aan paden (die volgens de kaart wel aangegeven staan) of logische routes, dus het is veel over rotsen klimmen en hopen dat je niet uitglijdt (ik zie telkens je gezicht voor me mam toen ik je over die wandeling vertelde :P). En continu het pad kwijt raken en hopen dat je ergens weer een vorm van een pad tegen komt. Vooral vandaag was het heel veel zoeken, maar Bent en ik zijn uiteindelijk weer op de juiste plek terecht gekomen. Met onderweg 4 watervallen, waarvan 1 supermooie en grote. Dus ik ben van plan om iedereen daarnaartoe mee te krijgen in een van de komende weken zodat we daar kunnen gaan zwemmen.
Ik ben van plan om met drie anderen deze zondag om 3 uur ’s ochtends een wandeling te doen naar de top van Mount Lajuma zodat we op de top naar de zonsopkomst kunnen kijken. Daar heb ik echt zoveel zin in!
Nu ga ik kijken of ik nog een paar foto’s erop kan krijgen met deze wifi, want bijna iedereen is nu in het veld. Vandaag zaten de Samango’s echt maximaal 1 meter boven mijn hoofd in de bomen, dus daar heb ik allemaal leuke filmpjes en foto’s van kunnen maken.
Xx Suus
Week 1 is alweer voorbij!
We hebben de storm overleefd en de regen viel uiteindelijk redelijk mee. Het was van de week vooral veel wandelen en een beetje rondkijken naar de prachtige omgeving. En ’s nachts zijn de sterren al twee avonden zo mooi geweest!!
Ik was met een paar een frogwalk gaan doen in het donker en ik had toen te horen gekregen dat ik het nogal eens alleen zal moeten gaan doen. Maar dat ga ik nog zolang mogelijk uitstellen, ik ga mensen gewoon dwingen om mee te gaan. :P Voor de frogwalk was ik al gewaarschuwd dat we het water in zouden gaan, dus ik had mijn bikinibroekje onder mijn korte broek aan. Waar ik heel blij mee was, want tijdens het zoeken (gelukkig geen slang gezien) schoot ik bij een stap schoot helemaal in de diepte, waardoor ik tot mijn heupen in het water stond. Ik denk ook wel dat ik toen redelijk wat dieren weg heb geschreeuwd. Uiteindelijk bleek het te ‘’koud’’ (17 graden) voor de kikkers dus hebben we maar 3 soorten gezien, de glinsterende ogen van een bushbaby in de bomen en echt super veel schattige Kameleons (zie foto) :D.
Vandaag gingen we met zijn drieën een wandeling doen naar een andere waterval maar helaas werden we helemaal natgeregend op de helft van de route en de stenen werden nogal glad waardoor we na een kwartier wachten toch terug moesten. Dus het is hier niet per sé altijd super mooi weer, want het is gewoon regenseizoen. Het fijne is dat ze hier een soort regel hebben dat je altijd verteld waar je precies heen gaat en wanneer je verwacht terug te zijn, als je dan minimaal 2 uur later bent gaan ze je gelijk zoeken.
De stroom valt nogal eens uit waardoor je een paar uurtjes per dag op de generator zit. Wat nogal wennen is, want twee dagen geleden waren we gewoon aan het koken/eten en toen zaten we ineens in het pikkedonker. Het grappige was dat iedereen gelijk naar hun kamer ging om hun sexy hoofdlampjes te pakken.
Ik heb vandaag voor het eerst mijn Smaug’s gezien door heel lang bij een steen te gaan zitten en wachten totdat ze uit hun steen kwamen. Toen ik achter me keek, na allemaal geluiden, zaten de bomen helemaal vol met ‘’rennende’’ Samango’s. Het was zo mooi en leuk om te zien!!
Xx Suus
En dan zit ik ineens in Zuid-Afrika
Afgelopen zondag was het dan zover. Ik ging naar Zuid-Afrika, toch heb ik nooit echt het moment gehad dat ik dacht ‘’jemig ik ga zelf echt voor een half jaar weg’’. Na drie uur vertraging bij het vliegtuig en de volgende dag de bus, kwamen we eindelijk aan in Louis Trichardt waar we op een verkeerde plek waren afgezet. Maar Bibi had ons binnen een kwartier gevonden en toen kregen we van haar een kwartier de tijd om voor twee weken boodschappen te doen (ik hoop dat ik genoeg heb :P). En wees niet bang Oma ik heb me geen één moment onveilig gevoeld, de mensen hier zijn super vriendelijk en behulpzaam.
Na 1 uur op een asfalt weg te hebben gereden gingen we de volgende twee uur verder over de meest hobbelige zandweg die ik ooit heb gezien. It was a very very very bumpy ride! We gingen om 10 uur naar bed omdat er zo nu en dan stroom problemen zijn (ze werken met hydro energie via de waterval maar als dat niet werkt krijg je een paar uur stroom per dag via de generator), dus ik heb mijn gemiste slaap van de afgelopen drie dagen gelukkig bij kunnen werken. Rond zes uur werd ik wakker gemaakt door een o zo gezellige baviaan die het leuk vond om rond die tijd over het dak te rennen. Om eerlijk te zijn klonk het waarschijnlijk hetzelfde als hoe ik klink als ik de trap af loop :P. Na het geren hebben ze nog een kwartier met stenen of fruit lopen gooien naar het dak en daarna heb ik nog 2 uur kunnen slapen.
Vandaag was vooral uitleg door Bibi over ons gebied en de dieren die er zitten en waar we mogelijk voor uit moeten kijken (Zoals altijd wordt er gezegd ‘’die dieren zijn banger voor jou dan jou voor hun’’, dus we zullen zien). Daarna heeft mijn stagebegeleider (Jabu (man op de foto)) me naar verschillende locaties gebracht voor mijn amfibieën en reptielen onderzoek. En gelijk bij de eerste locatie vonden we een slang, het was maar een kleintje met blauwe ogen. Bij de tweede locatie vonden we een van de kikkers die ik dus moet gaan monitoren en op het pad terug de berg op een hagedis met een fel blauwe staart. Jammer genoeg heb ik van geen van die dieren een foto. Deze week wordt vooral inlezen in de dieren en rondlopen door het gebied zodat ik niet al te erg de weg kwijt raak wanneer ik van de paden afwijk.
Aan het einde van de week wordt er een tropische storm voorspeld dus we gaan zien hoe waterdicht ons gebouw is.
Xx Suus
Daar ga ik dan!
Daar ga ik dan. Ik had nooit verwacht dat ik dit ooit ook echt zou doen en nu voelt het nog steeds niet echt maar morgenochtend zal ik toch echt aan mijn grote reis gaan beginnen. Waar ik voor het eerst in mijn leven Europa voor een periode zal verlaten. Afgelopen vrijdag zijn we als een soort van afscheid gaan bowlen met een paar ooms en tantes en neefjes en nichtjes. Ik bakte er natuurlijk niks van maar het was echt super gezellig. Na het lange uitstellen van mijn backpack inpakken wou ik zaterdag (vandaag) eindelijk gaan beginnen en toen stonden er ineens onverwachts allemaal vriendinnen voor de deur die bleven eten, super bedankt daarvoor!! :D
Maar nu ik dit schrijf is mijn backpack helemaal volgepropt en zal ik mijn laptop ook langzaam op gaan moeten bergen in mijn andere tas. Zoals Yv en Vera voor mij hebben gedaan, zal ook ik proberen een soort van blog bij te houden over al mijn avonturen in het verre zuiden. Ik ben niet heel goed in verhaaltjes schrijven of dingen bijhouden en de taal naties moeten dit ook niet te stikt lezen, want je moet je sowieso voorbereiden op spellingsfouten
Ik ben nog helemaal niet zenuwachtig (tot mijn eigen verbazing), maar dat gaat sowieso morgen komen als ik ineens op het vliegveld sta. Voor het eerst zal ik een langere vliegreis dan 2 uur moeten maken en in een totaal onbekend land een taxi en een 6/8 uur durende busreis moeten maken. Maar ik ben niet alleen, Bent had gevraagd om samen te reizen dus dat zorgde bij verschillende (vooral mijn ouders en uiteindelijk ook mezelf) toch voor wat minder stress.
Als alles goed gaat zal ik morgen ochtend om 10 uur vertrekken naar Zuid-Afrika en maandag middag aankomen in Louis Trichardt. Waar onder andere mijn nieuwe stagebegeleider mij zal opwachten om mij en Bent naar onze woonplek voor de komende zes maanden te brengen.
Ik weet nog niet helemaal wat me staat te wachten als ik daar aan kom. Maar ik zal in ieder geval een bed hebben en als het meezit wifi om even mijn ouders op de hoogte te brengen van mijn reis. Maar….. ‘’wat ga je toch in vredesnaam doen in de bush bush van Zuid-Afrika?’’. Nou, je zal het niet geloven maar ik ga leuk kikkers vangen en onderzoek doen naar de ‘’Smaug warreni’’ (lijkt een beetje op een baardagaam). Bij de kikkers weet ik, dat ik gewoon de vallen moet gaan controleren die door het reservaat zijn uitgezet en zal moeten kijken naar de soorten die in het gebied voorkomen. Bij de Smaug warreni weet ik nog niet helemaal zeker wat ik ga doen, dat ben ik nog aan het bespreken met Jabu. En als ik daar ben zal alles wel een stuk duidelijker worden.
Tot de volgende!
Xx Suus